وقتی چربیِ اضافه، روی پوست صورتم نیست، خوشحال‌ترم! صورتم را شستم و حالا روی تخت توی تاریکی نشسته‌ام و به این فکر می‌کنم که اگر

مامان‌بزرگ امشب خانه‌ی ما می‌خوابد. نگاهش می‌کنم، به دنیاش فکر می‌‌کنم، دنیای آرامی باید داشته باشد، گوش‌هاش خوب نمی‌شوند. هربار با دیدنش جمله‌ای که توی

دیروقت است، چشم‌هام به زور باز می‌شوند، اما باید بنویسم، دیگر بس است باید خودم را از میام کپه‌های زباله‌ای که توی سرم جمع کرده‌ام

برقص، برقص دختر سبزه، برقص… تصاویر ذهنم را پر می‌کنند. سبزه، سبزه… دراز کشیدن به سمت آسمان، باز کردن دست‌ها و پاها، جریان هوا از

شوله زرد نذری تا نیمه‌های شب آماده نشد‌، اما حالا ساعت نزدیک به یک نیمه شب، شاید صدتا ظرف پر از شوله‌زرد جلویمان چیده شده

یکی از دوستانم چندوقت پیش حرفی زد که پس از آن ماه‌هاست نتوانسته‌ام چیز درستی بنویسم و حتی نتوانسته‌ام حرفی جدید برای گفتن داشته باشم.

اول صداها توی سرم‌ می‌پیچد. مامان حرف خاله را تایید می‌کند و دایی از این می‌گوید که همیشه حق و انصاف را رعایت کرده‌است. بابا

فیلم passengers را حتما دیده‌اید. داستان مردی در سفینه‌ای فضایی‌ست به سوی سیاره‌ای جدید. به دلیل مشکلی فنی در محفظه‌ی خواب، او زودتر از موعد